قَالُواْ ٱطَّيَّرۡنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَۚ قَالَ طَـٰٓئِرُكُمۡ عِندَ ٱللَّهِۖ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تُفۡتَنُونَ

[قوم صالح] گفتند: ما به تو و به كساني كه با تو هستند فال بد زده ايم، [صالح] گفت: فال بد تان نزد الله است، بلكه شما گروهي هستيد كه مورد فتنه قرار گرفته ايد

وَكَانَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ تِسۡعَةُ رَهۡطٖ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

و در آن شهر نُه نفر بودند كه به فساد كاري پرداخته و در اصلاح نمي‌كوشيدند

قَالُواْ تَقَاسَمُواْ بِٱللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُۥ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِۦ مَا شَهِدۡنَا مَهۡلِكَ أَهۡلِهِۦ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

گفتند: با يكديگر قسم ياد كنيد، كه بر او [صالح] و خانواده اش شبيخون مي‌زنيم، [و آنها را به قتل مي‌رسانيم] و بعد از آن به وارثش مي‌گوييم: هنگام هلاكت خانواده اش حاضر نبوديم، و ما راست مي‌گوييم

وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا وَمَكَرۡنَا مَكۡرٗا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

آنان [براي قتل صالح و خانواده اش] توطئه نمودند، و ما هم بدون آنكه بفهمند جزاي توطئة شان را داديم

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ مَكۡرِهِمۡ أَنَّا دَمَّرۡنَٰهُمۡ وَقَوۡمَهُمۡ أَجۡمَعِينَ

پس ببين كه سرانجام توطئة شان چگونه بود، ما آنان و قوم شان را هلاك نموديم

فَتِلۡكَ بُيُوتُهُمۡ خَاوِيَةَۢ بِمَا ظَلَمُوٓاْۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

و اين خانه هاي آنها است كه به سبب ستمي كه مي‌كردند، ويران و خالي مانده است، به يقين در اين [ماجرا] براي كساني كه مي‌دانند، پند و عبرتي است

وَأَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

و كساني را كه ايمان آورده بودند، و پرهيزگاري مي‌كردند، نجات داديم

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ

و از لوط ياد كن، آنگاه كه به قوم خود گفت: آيا ديده و دانسته مرتكب عمل فحشاي [لواط] مي‌شويد

أَئِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ

آيا شما از روي شهوت، به جاي زنان با مردان آميزش مي‌كنيد، بلكه شما مردم ناداني هستيد