فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ

و اما كسي كه [حق الله را] بدهد، و پرهيزگاري نمايد

وَصَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ

و آن وعدة نيك را باور بدارد

فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ

او را به زودي در مسير آساني قرار مي‌دهيم

وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ

و اما كسي كه بخل بورزد، و خود را بي نياز بپندارد

وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ

و وعدة نيك را دروغ بشمارد

فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ

به زودي او را به مسير مشقت باري قرار مي‌دهيم

وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ

و آنگاه كه [به جهنم] بيفتد، دارايي او برايش فائدة ندارد

إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ

به يقين كه هدايت بر [عهدة] ما است

وَإِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَٱلۡأُولَىٰ

و به يقين كه دنيا و آخرت خاص براي ما است

فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارٗا تَلَظَّىٰ

پس شما را از آتشي كه زبانه مي‌كشد، بيم دادم

لَا يَصۡلَىٰهَآ إِلَّا ٱلۡأَشۡقَى

كه جز بد بخت ترين مردم به آن گرفتار نمي‌شود

ٱلَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

و آن كسي است كه [اين آتش] را دروغ پنداشت، و [از راه حق] روي گردانيد

وَسَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى

و به زودي شخص پرهيزگار از آن [آتش] دور نگهداشته مي‌شود

ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ

و آن كسي است كه مال خود را مي‌دهد تا پاك شود

وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةٖ تُجۡزَىٰٓ

و براي كسي در نزد او ممنونيتي نيست كه [به دادن مال خود] پاداش او را بدهد

إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ

بلكه [دادن مالش] جز براي طلب رضاي پروردگار والاترش نمي‌باشد

وَلَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ

و هرآينه به زودي خشنود خواهد شد

وَٱلضُّحَىٰ

قَسَم به چاشتگاه

وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

و قَسَم به شب هنگامي كه آرام مي‌گيرد

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ

كه [اي پيامبر] پروردگارت تو را رها نكرده است، و بر تو خشم نگرفته است

وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

و [اي پيامبر!] به يقين كه آخرت براي تو از دنيا بهتر است

وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

و به زودي پروردگارت به تو آنقدر [نعمت] خواهد داد كه راضي شوي

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَـَٔاوَىٰ

آيا تو را يتيم نيافت، و در [پناه خويش] جاي داد

وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

و [مگر] تو را سرگردان نيافت كه رهنمايي ات كرد

وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و [مگر] تو را تنگدست نيافت، كه توانگر گردانيد

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

پس بر يتيم قهر مكن

وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

و بر سر سائل فرياد مكش

وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

و اما از نعمتهاي پروردگارت ياد آوري كن

أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ

[اي پيامبر!] آيا سينه ات را برايت نگشوديم

وَوَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ

و بار سنگين تو را از دوش تو بر نداشتيم؟