ذَٰلِكَ ٱلَّذِي يُبَشِّرُ ٱللَّهُ عِبَادَهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ وَمَن يَقۡتَرِفۡ حَسَنَةٗ نَّزِدۡ لَهُۥ فِيهَا حُسۡنًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ شَكُورٌ

اين همان چيزي است كه الله بندگان مؤمنش را كه كار هاي نيكي كرده اند، به آن بشارت مي‌دهد، [اي پيامبر!] بگو: در برابر آن [تبليغ رسالت] از شما مزدي جز محبت خويشاوندي، نمي‌خواهم، و كسي كه كار نيكي انجام دهد، بر نيكي اش، نيكي [ديگري] مي‌افزاييم، همانا الله آمرزندة شكر پذير است

أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗاۖ فَإِن يَشَإِ ٱللَّهُ يَخۡتِمۡ عَلَىٰ قَلۡبِكَۗ وَيَمۡحُ ٱللَّهُ ٱلۡبَٰطِلَ وَيُحِقُّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

آيا مي‌گويند [پيامبر] دروغي را بر الله افتراء كرده است، و اگر الله بخواهد، بر دل تو مهر مي‌نهد، و الله باطل را محو مي‌كند، و حق را به كلمات خويش استوار مي‌سازد، به يقين او به اسرار دلها آگاه است

وَهُوَ ٱلَّذِي يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَيَعۡفُواْ عَنِ ٱلسَّيِّـَٔاتِ وَيَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ

و او آن ذاتي است كه توبه را از بندگان خود قبول مي‌كند، و از گناهان عفو مي‌كند، و همة آنچه را كه انجام مي‌دهيد مي‌داند

وَيَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضۡلِهِۦۚ وَٱلۡكَٰفِرُونَ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ

و [دعاي] كساني را كه ايمان آورده اند، و كار هاي نيكي انجام داده اند، اجابت مي‌كند، و از فضل خويش به آنان مي‌افزايد، و براي كافران عذاب شديدي است

۞وَلَوۡ بَسَطَ ٱللَّهُ ٱلرِّزۡقَ لِعِبَادِهِۦ لَبَغَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٖ مَّا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرُۢ بَصِيرٞ

و اگر الله روزي را بر بندگان خود فراخ مي‌كرد، هرآينه در زمين سركشي مي‌كردند، ولي به اندازة كه بخواهد نازل مي‌كند، به يقين او به بندگان خويش آگاه بينا است

وَهُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ مِنۢ بَعۡدِ مَا قَنَطُواْ وَيَنشُرُ رَحۡمَتَهُۥۚ وَهُوَ ٱلۡوَلِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

و او آن ذاتي است كه باران را بعد از اينكه از آمدنش نا اميد شده بودند، نازل مي‌كند، و رحمت خويش را مي‌گستراند، و او است كار سازي كه سزاوار ستايش است

وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّةٖۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمۡعِهِمۡ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٞ

و از دلائل قدرت او آفريده كردن آسمانها و زمين است، و آنچه را كه در آنها [آسمانها و زمين] پراكنده است، [نيز آفريده نمود]، و او هرگاه بخواهد، بر جمع كردن آنها توانا است

وَمَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ

و هر مصيبتي كه به شما مي‌رسد، به خاطر كار هايي است كه خود كرده ايد، و [الله] از [گناهان] بسياري در مي‌گذرد

وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ

و شما در زمين مانع عذاب الله شده نمي‌توانيد، و جز الله براي شما هيچ كار سازي نيست، و نه ياوري مى‌باشد

وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلۡجَوَارِ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

و از نشانه هاى قدرت الله اينكه كشتي هاي كوه مانند، در دريا روان است

إِن يَشَأۡ يُسۡكِنِ ٱلرِّيحَ فَيَظۡلَلۡنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهۡرِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٍ

اگر [الله] بخواهد، باد را ساكن مي‌سازد، تا كشتي ها بر روي [دريا] بي حركت بمانند، به يقين در اين چيز براي هر صبر كننده، و شكرگزاري، دلائلي [بر قدرت الله] است

أَوۡ يُوبِقۡهُنَّ بِمَا كَسَبُواْ وَيَعۡفُ عَن كَثِيرٖ

و يا آنان را [سرنشينان] كشتي ها را به سبب آنچه كه [اين كشتي نشينان كرده اند]، به هلاكت مي‌رساند، و بسياري از [گناهان] را عفو مي‌كند

وَيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ

و كساني كه در آيات ما مجادله مي‌كنند، بدانند كه براي شان گريزگاهي نيست

فَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ

پس آنچه كه براي شما داده شده است، بهرة زندگاني دنيا است، و آنچه كه در نزد الله است، براي كساني كه ايمان آورده اند، و بر پروردگار خود توكل نموده اند، بهتر و پاينده تر است

وَٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَـٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُواْ هُمۡ يَغۡفِرُونَ

و كساني كه از گناهان كبيره، و اعمال زشت، خود داري مي‌نمايند، و هنگامي كه در غضب مي‌شوند، گذشت مي‌كنند

وَٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمۡ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَمۡرُهُمۡ شُورَىٰ بَيۡنَهُمۡ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ

و كساني كه [دعوت] پروردگار شان را اجابت كردند، و نماز را برپا داشتند، و كار هاي شان به اساس مشورت با يكديگر است، و از آنچه كه به ايشان داده ايم، [در راه الله] انفاق مي‌كنند

وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡبَغۡيُ هُمۡ يَنتَصِرُونَ

و كساني كه چون ستمي بر آنان روا داشته شود، انتقام مي‌گيرند

وَجَزَـٰٓؤُاْ سَيِّئَةٖ سَيِّئَةٞ مِّثۡلُهَاۖ فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ

وجزاي بدي، بديي همانند آن است، و هر كسي كه گذشت كند، و راه مصالحه را در پيش گيرد، مزدش بر الله است، و به درستى الله ستمگاران را دوست ندارد

وَلَمَنِ ٱنتَصَرَ بَعۡدَ ظُلۡمِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَا عَلَيۡهِم مِّن سَبِيلٍ

و كسي كه در برابر ستمي كه بر وي روا داشته شده است، انتقام مي‌گيرد ملامتي بر وي نيست

إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَظۡلِمُونَ ٱلنَّاسَ وَيَبۡغُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

بلكه ملامتي بر كساني است كه به مردم ستم مي‌كنند، و در زمين به ناحق بغاوت مي‌كنند، براي چنين كساني عذاب دردناكي است

وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ

و هرآينه كسي كه صبر كند، و گذشت نمايد، به يقين اين كارش از كار هاي مهم و قابل قدر است

وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن وَلِيّٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَتَرَى ٱلظَّـٰلِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ يَقُولُونَ هَلۡ إِلَىٰ مَرَدّٖ مِّن سَبِيلٖ

و كسي را كه الله گمراه كند، برايش بعد از الله هيچ كارسازي نيست، و ستمكاران را [در روز قيامت] خواهي ديد كه چون عذاب را مشاهده كنند، مي‌گويند: آيا راه بازگشتي [به دنيا] وجود دارد

وَتَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖۗ وَقَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ

و آنها را خواهي ديد كه بر آتش عرضه مي‌شوند، و اين در حالي است كه از ذلت سر افكنده مي‌باشند، و از گوشة چشم دزدانه مي‌نگرند، و كساني كه ايمان آورده اند [براي آنان] مي‌گويند: به يقين خساره مند كساني هستند كه خود و خانوادة خود را در روز قيامت زيانمند ساخته اند، آگاه باشيد كه ستمكاران در عذاب دائمي مي‌باشند

وَمَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ

و جز الله براي شان دوستاني نيست كه آنها را ياري دهند، و كسي را كه خداوند گمراه كند، براي او هيچ راه [نجاتي] نيست

ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۚ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ

پيش از فرا رسيدن روزي كه از جانب الله راه بازگشتي در آن نيست، [دعوت] پروردگار تان را اجابت كنيد، در آن روز نه پناه گاهي خواهيد داشت، و نه هم قدرت انكار كردن را داريد

فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًاۖ إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ

و [اي پيامبر!] اگر [مشركان] اعراض كردند، [اندوهگين مشو] تو را حافظ آنان قرار نداده ايم، بر تو جز تبليغ [رسالت پروردگار تو] چيز ديگري نيست، هنگامي كه ما از جانب خويش به انسان رحمتي بدهيم، به آن خوشحال مي‌شود، و اگر به سبب كار هايي كه كرده است، برايش مصيبتي برسد، به يقين [در اين حالت] انسان ناسپاس است

لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ

پادشاهي آسمانها و زمين خاص براي الله است، آنچه كه بخواهد آفريده مي‌كند، براي هر كسي كه بخواهد دختراني مي‌بخشد، و براي هر كسي كه بخواهد پسراني مي‌دهد

أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ

و يا پسران و دختران را با هم مي‌دهد، و هركسي را كه بخواهد عقيم مي‌گرداند، به يقين او داناي توانا است

۞وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ

و براي هيچ بشري امكان پذير نيست كه الله [در دنيا] با او سخن بگويد، مگر از طريق وحي، و يا از پس پردة، و يا رسولي بفرستد، كه آن [رسول] به حكم الله آنچه را كه بخواهد، [به او] وحي مي‌كند، زيرا او والاي با حكمت است

وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَاۚ مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَلَا ٱلۡإِيمَٰنُ وَلَٰكِن جَعَلۡنَٰهُ نُورٗا نَّهۡدِي بِهِۦ مَن نَّشَآءُ مِنۡ عِبَادِنَاۚ وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

و اين چنين از امر خود، روحي را [كه قرآن مجيد باشد] به سوي تو وحي نموديم، تو [پيش از نزول قرآن] نمي‌دانستي كه كتاب چيست، و نه [مي‌دانستي كه] ايمان چيست؟ ولي ما آنرا نوري قرار داديم كه به وسيلة آن هر كسي از بندگان خود را كه خواسته باشيم، هدايت مي‌كنيم، و به يقين تو [مردم را] به راه راست هدايت مي‌نمايي