وَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنَّهُمۡ لَمِنكُمۡ وَمَا هُم مِّنكُمۡ وَلَٰكِنَّهُمۡ قَوۡمٞ يَفۡرَقُونَ

و [منافقان] به الله سوگند ياد مي‎كنند كه به يقين از شما هستند، در حالي كه از شما نيستند، بلكه آنان مردم ترسويي مي‌باشند.[1]

لَوۡ يَجِدُونَ مَلۡجَـًٔا أَوۡ مَغَٰرَٰتٍ أَوۡ مُدَّخَلٗا لَّوَلَّوۡاْ إِلَيۡهِ وَهُمۡ يَجۡمَحُونَ

اگر پناه‌گاهي و يا غارهايی، و يا جايی را براي داخل شدن بيابند، لجام گسيخته به سوي آن روي مي‌آورند

وَمِنۡهُم مَّن يَلۡمِزُكَ فِي ٱلصَّدَقَٰتِ فَإِنۡ أُعۡطُواْ مِنۡهَا رَضُواْ وَإِن لَّمۡ يُعۡطَوۡاْ مِنۡهَآ إِذَا هُمۡ يَسۡخَطُونَ

[اى پيامبر!] و بعضي از آنان كساني هستند كه در [توزيع اموال] زكات بر تو خُرده گيري مي‎كنند، و اگر به آنان از آن اموال چيزي داده شود، راضي مي‌شوند، و اگر از آن اموال براي شان چيزي داده نشود، خشمگين مي‌شوند

وَلَوۡ أَنَّهُمۡ رَضُواْ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤۡتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ

و اگر آنها به آنچه كه الله و رسولش براي آنها داده است، راضي مي‌شدند، و مي‌گفتند كه الله براي ما كافي است، الله به فضل خود، و رسول او به زودي به ما خواهد داد، رغبت و اميد ما به سوي الله است

۞إِنَّمَا ٱلصَّدَقَٰتُ لِلۡفُقَرَآءِ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡعَٰمِلِينَ عَلَيۡهَا وَٱلۡمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمۡ وَفِي ٱلرِّقَابِ وَٱلۡغَٰرِمِينَ وَفِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِۖ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

جز اين نيست كه صدقات براي فقراء، و مساكين، و مأمورين [زكات] و مؤلفه القلوب، و در آزاد كردن غلامان، و [در اداي دين] قرضداران، و در راه الله، و در راه ماندگان است، [آنچه بيان گرديد] فريضة از طرف الله است، و الله داناي با حكمت است

وَمِنۡهُمُ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلنَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٞۚ قُلۡ أُذُنُ خَيۡرٖ لَّكُمۡ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَيُؤۡمِنُ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡۚ وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ رَسُولَ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

بعضي از آنها [منافقان] كساني هستند كه پيامبر را آزار مي‌دهند و مي‌گويند كه او زود باور است، [و هر سخني را قبول مي‌كند]، بگو! شنوندة سخن خير تان است، به الله ايمان دارد، و [سخن] مؤمنان را تصديق مي‎كند، و براي كساني از شما كه ايمان آورده ‌اند رحمتي است، و براي كساني كه پيامبر الله را آزار مي‌دهند، عذاب دردناكي است

يَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ لَكُمۡ لِيُرۡضُوكُمۡ وَٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَحَقُّ أَن يُرۡضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤۡمِنِينَ

[منافقان] براي شما به الله قسم ياد مي‎كنند تا شما را خشنود كنند، و اگر مؤمن باشند، سزاوار آن است كه الله و رسول او را خشنود سازند

أَلَمۡ يَعۡلَمُوٓاْ أَنَّهُۥ مَن يُحَادِدِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَأَنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدٗا فِيهَاۚ ذَٰلِكَ ٱلۡخِزۡيُ ٱلۡعَظِيمُ

آيا نمي‌دانند كه اگر كسي با الله و رسول او مخالفت ورزد، به يقين كه جايش در آتش دوزخ است، و جاودانه در آن مي‌ماند، [و] اين رسوايي برزگى است

يَحۡذَرُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيۡهِمۡ سُورَةٞ تُنَبِّئُهُم بِمَا فِي قُلُوبِهِمۡۚ قُلِ ٱسۡتَهۡزِءُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ مُخۡرِجٞ مَّا تَحۡذَرُونَ

منافقان از آن بيم دارند، كه مبادا بر [مسلمانان] سورة نازل شود، و به آنان از آنچه كه در دلهاي [منافقان] است خبر بدهد، بگو! استهزاء كنيد، بي گمان الله آشكارا كنندة چيزی است كه از آن مي‌ترسيد

وَلَئِن سَأَلۡتَهُمۡ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلۡعَبُۚ قُلۡ أَبِٱللَّهِ وَءَايَٰتِهِۦ وَرَسُولِهِۦ كُنتُمۡ تَسۡتَهۡزِءُونَ

و اگر از آنها بپرسي [كه چرا استهزاء مي‌كرديد] مي‌گويند: ما شوخي و بازي مي‌كرديم، بگو! آيا به الله و آيات او و به پيامبرش استهزاء مي‌كرديد

لَا تَعۡتَذِرُواْ قَدۡ كَفَرۡتُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡۚ إِن نَّعۡفُ عَن طَآئِفَةٖ مِّنكُمۡ نُعَذِّبۡ طَآئِفَةَۢ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

عذري نياوريد، به يقين شما بعد از ايمان آوردن خود كافر شديد، اگر گروهي از شما را عفو كنيم، گروه ديگري را عذاب مي‎كنيم؛ زيرا آنان مجرم مي‌باشند

ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ بَعۡضُهُم مِّنۢ بَعۡضٖۚ يَأۡمُرُونَ بِٱلۡمُنكَرِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَقۡبِضُونَ أَيۡدِيَهُمۡۚ نَسُواْ ٱللَّهَ فَنَسِيَهُمۡۚ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ

مردان منافق و زنان منافق از يكديگر اند، به كار بد امر مي‎كنند، و از كار نيك جلوگيري مي‌نمايند، و دستهاي خود را مي‌گيرند الله را فراموش كرده ‌اند، لذا الله هم آنان را فراموش كرده است، به يقين منافقان فاسقان هستند

وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ هِيَ حَسۡبُهُمۡۚ وَلَعَنَهُمُ ٱللَّهُۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّقِيمٞ

الله متعال مردان منافق و زنان منافق، و كافران را به آتش دوزخ وعده داده است، كه به طور جاودانه در آن مي‌مانند، اين [عذاب دائمي] براي شان كافي است، و او آنها را لعنت كرده است، و براي آنان عذاب دائمي است

كَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ كَانُوٓاْ أَشَدَّ مِنكُمۡ قُوَّةٗ وَأَكۡثَرَ أَمۡوَٰلٗا وَأَوۡلَٰدٗا فَٱسۡتَمۡتَعُواْ بِخَلَٰقِهِمۡ فَٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِخَلَٰقِكُمۡ كَمَا ٱسۡتَمۡتَعَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُم بِخَلَٰقِهِمۡ وَخُضۡتُمۡ كَٱلَّذِي خَاضُوٓاْۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

[اي منافقان مثل شما] همانند كساني است كه پيش از شما بودند، در حالي كه از شما نيرومندتر و داراي مالها و فرزندان بيشتري بودند، آنها از نصيب خويش برخوردار شدند، و شما نيز از نصيب خود برخوردار شديد، همان گونه كه كسان پيش ازشما از نصيب خويش برخوردار شدند، و شما همان گونه [در باطل] فرو رفتيد، كه آنها فرو رفتند، اعمال آنها در دنيا و آخرت از بين رفت و آنها زيان كارانند

أَلَمۡ يَأۡتِهِمۡ نَبَأُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ قَوۡمِ نُوحٖ وَعَادٖ وَثَمُودَ وَقَوۡمِ إِبۡرَٰهِيمَ وَأَصۡحَٰبِ مَدۡيَنَ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتِۚ أَتَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِۖ فَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظۡلِمَهُمۡ وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

آيا خبر كساني كه پيش از آنان بودند، كه قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و مردم مدين و مردم شهرهاي زير و زبر شده باشند كه پيامبران شان دلائل روشني [در صدق نبوت خود] براي شان آوردند به ايشان نرسيده است، و هرگز الله[1] بر آنان ستم نكرد، بلكه آنان بودند كه [به سبب كفر و شرك خود] بر خود ستم روا مي‌داشتند

وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ يَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَيُطِيعُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ سَيَرۡحَمُهُمُ ٱللَّهُۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

و مردان مؤمن و زنان مؤمن دوستان يكديگرند، به كار نيك امر كرده و از كار بد نهي مي‎كنند، و نماز را برپا مي‌دارند و زكات را اداء مي‎كنند، و از الله و رسول او فرمانبرداري مي‎كنند، اينها كساني اند كه الله بر آنها رحمت مي‎كند، همانا الله، پيروزمند با حكمت است

وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَمَسَٰكِنَ طَيِّبَةٗ فِي جَنَّـٰتِ عَدۡنٖۚ وَرِضۡوَٰنٞ مِّنَ ٱللَّهِ أَكۡبَرُۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

الله به مردان مؤمن و زنهاي مؤمن، باغهايي را وعده داده است كه از پايين آنها جويها روان است، و جاودانه در آنجا مي‌مانند، و براي آنها مسكن‌هاي خوبي در بهشت عدن است، و خشنودي الله از همه چيز بزرگتر است، اين همان كاميابي بزرگى است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ جَٰهِدِ ٱلۡكُفَّارَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱغۡلُظۡ عَلَيۡهِمۡۚ وَمَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

اي پيامبر! با كافران و منافقان جهاد كن، و بر آنان سخت بگير، و جايگاه شان دوزخ است، و چه سرانجام بدي است

يَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدۡ قَالُواْ كَلِمَةَ ٱلۡكُفۡرِ وَكَفَرُواْ بَعۡدَ إِسۡلَٰمِهِمۡ وَهَمُّواْ بِمَا لَمۡ يَنَالُواْۚ وَمَا نَقَمُوٓاْ إِلَّآ أَنۡ أَغۡنَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ مِن فَضۡلِهِۦۚ فَإِن يَتُوبُواْ يَكُ خَيۡرٗا لَّهُمۡۖ وَإِن يَتَوَلَّوۡاْ يُعَذِّبۡهُمُ ٱللَّهُ عَذَابًا أَلِيمٗا فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَمَا لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ

به الله قَسَم ياد مي‌كنند كه [ناسزا] نگفته ‌اند، و به يقين كه سخن كفرآميز را گفته‌اند، و بعد از اسلام آوردن شان كافر شدند، و قصد كاري را كردند كه به انجام دادن آن دست نيافتند، و سبب عيبجويي آنان چيز ديگري جز اين نيست كه الله و پيامبرش آنان را از فضل خويش توانگر ساخت، پس اگر توبه كنند، براي آنان بهتر است، و اگر روي بگردانند، الله آنان را در دنيا و آخرت به عذاب دردناكي گرفتار مي‌سازد، و براي آنان در روي زمين هيچ يار و ياوري نيست

۞وَمِنۡهُم مَّنۡ عَٰهَدَ ٱللَّهَ لَئِنۡ ءَاتَىٰنَا مِن فَضۡلِهِۦ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

و بعضي از آنان با الله عهد بستند كه اگر او از فضل خود به ما [چيزی] عطا كند، حتما صدقه مي‌دهيم، و از نيكوكاران خواهيم شد

فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُم مِّن فَضۡلِهِۦ بَخِلُواْ بِهِۦ وَتَوَلَّواْ وَّهُم مُّعۡرِضُونَ

و چون او از فضل خود براي آنها عطاء فرمود، بخل ورزيدند، و در حال اعراض روي گردانيدند

فَأَعۡقَبَهُمۡ نِفَاقٗا فِي قُلُوبِهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ يَلۡقَوۡنَهُۥ بِمَآ أَخۡلَفُواْ ٱللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُواْ يَكۡذِبُونَ

پس به سزاي آنكه با الله وعده خلافي كردند، و به سبب آنكه دروغ گفتند، نفاق را تا روز قيامت در دلهاي شان بر قرار نمود

أَلَمۡ يَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ سِرَّهُمۡ وَنَجۡوَىٰهُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُيُوبِ

آيا ندانستند كه الله اَسرار و رازهايی را كه با يكديگر سرگوشي مي‎كنند، مي‌داند، و الله علام الغيوب است

ٱلَّذِينَ يَلۡمِزُونَ ٱلۡمُطَّوِّعِينَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ فِي ٱلصَّدَقَٰتِ وَٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهۡدَهُمۡ فَيَسۡخَرُونَ مِنۡهُمۡ سَخِرَ ٱللَّهُ مِنۡهُمۡ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ

كساني كه بر صدقه دهندگان نفلي، و بر كساني كه جز به اندازة توان خود چيزی نمي‌يابند، عيبجويي مي‎كنند، و آنها را به مسخره مي‌گيرند، [به جزاي اين عمل بد] الله تمسخر شان مي‎كند، و براي آنها عذاب دردناكي است

ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ أَوۡ لَا تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ إِن تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ سَبۡعِينَ مَرَّةٗ فَلَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَفَرُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

[اي پيامبر!] چه براي آنها آمرزش بخواهي، و چه آمرزش نخواهي، اگر براي آنها هفتاد بار آمرزش بخواهي، هرگز الله آنها را نمي‌آمرزد؛ زيرا آنها به الله و رسول او كفر ورزيدند، و الله گروه فاسقان را هدايت نمي‎كند

فَرِحَ ٱلۡمُخَلَّفُونَ بِمَقۡعَدِهِمۡ خِلَٰفَ رَسُولِ ٱللَّهِ وَكَرِهُوٓاْ أَن يُجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَالُواْ لَا تَنفِرُواْ فِي ٱلۡحَرِّۗ قُلۡ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرّٗاۚ لَّوۡ كَانُواْ يَفۡقَهُونَ

تخلف كنندگان از [غزوة تبوك] از خانه نشستن خود، بر خلاف [امر] پيامبر الله خوشحال شدند، و از اينكه با مالها و جانهاي خود در راه الله جهاد كنند، كراهت داشتند، و [با يكديگر خود] گفتند در اين گرما [به جهاد] بيرون نشويد، [اي پيامبر!] بگو! اگر [اينها] مي‌فهميدند آتش دوزخ گرمتر است

فَلۡيَضۡحَكُواْ قَلِيلٗا وَلۡيَبۡكُواْ كَثِيرٗا جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

پس آنان به سزاي آنچه مي‌كردند، كمتر بخندند، و بسيار بگريند

فَإِن رَّجَعَكَ ٱللَّهُ إِلَىٰ طَآئِفَةٖ مِّنۡهُمۡ فَٱسۡتَـٔۡذَنُوكَ لِلۡخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخۡرُجُواْ مَعِيَ أَبَدٗا وَلَن تُقَٰتِلُواْ مَعِيَ عَدُوًّاۖ إِنَّكُمۡ رَضِيتُم بِٱلۡقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٖ فَٱقۡعُدُواْ مَعَ ٱلۡخَٰلِفِينَ

پس [اي پيامبر!] اگر الله تو را به نزد گروهي از آنان باز گردانيد، و از تو براي بيرون شدن [به جهاد] اجازه خواستند، بگو! هرگز ابدا با من [به جهاد] بيرون نخواهيد شد، و هرگز با من با هيچ دشمني جنگ نخواهيد كرد؛ زيرا شما بوديد كه بار اول به نشستن راضي شديد، پس همراه عقب ماندگان بنشينيد

وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰٓ أَحَدٖ مِّنۡهُم مَّاتَ أَبَدٗا وَلَا تَقُمۡ عَلَىٰ قَبۡرِهِۦٓۖ إِنَّهُمۡ كَفَرُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَمَاتُواْ وَهُمۡ فَٰسِقُونَ

بر هيچ كدام از آنان كه مُرد نماز مخوان، و بر قبرش ايستاده مشو؛ زيرا آنها به الله و رسول او كفر ورزيدند، و در حالي مردند كه فاسق بودند

وَلَا تُعۡجِبۡكَ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَأَوۡلَٰدُهُمۡۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَتَزۡهَقَ أَنفُسُهُمۡ وَهُمۡ كَٰفِرُونَ

اموال و اولاد آنها تو را به شگفتي نياورد؛ و جز اين نيست كه الله مي‌خواهد به سبب اين چيزها در زندگي دنيا آنها را عذاب كند، و جان شان در حالي بيرون شود كه كافر باشند