وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحۡنَ أَزۡوَٰجَهُنَّ إِذَا تَرَٰضَوۡاْ بَيۡنَهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ مِنكُمۡ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۗ ذَٰلِكُمۡ أَزۡكَىٰ لَكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

و چون زنها را طلاق داديد، و به پايان عدة خود رسيدند، اگر در بين خود به طور پسنديده رضايت و آشتي نمودند، از اينكه شوهران خود را به نكاح بگيرند، مانع آنها نشويد، به اين احكام كسي از شما پند داده مي‌شود كه به الله و روز آخرت ايمان داشته باشد، و اين براي شما پاكتر و پاكيزه تر است، و الله مي‌داند، و شما نمي‌دانيد

۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

و مادران بايد فرزندان خود را دو سال كامل شير بدهند، و اين براي كسي است كه بخواهد دورة شيردهي را كامل كند، و خوراك و پوشاك مادران به طور شايستة بر عهدة پدر [فرزند] است، هيچ كس جز به اندازة توانش مكلف ساخته نمي‌شود، نبايد هيچ مادري به خاطر فرزندش زيان ببيند، و نبايد هيچ پدري به خاطر فرزندش زيان ببيند، [و اگر پدر نباشد] به مانند آن [خوراك و پوشاك] بر ورثه لازم است، و اگر پدر و مادر به رضايت و مشورت يكديگر بخواهند كودك را از شير باز گيرند، گناهي بر آنها نيست، اگر بخواهيد براي شير دادن فرزندان تان دايه بگيريد، در صورتي كه حق دايه را به طور شايستة بدهيد، بر شما گناهي نيست، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله تعالى به آنچه مي‌كنيد، بينا است

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرۡبَعَةَ أَشۡهُرٖ وَعَشۡرٗاۖ فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

كساني از شما كه وفات مي‌يابند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، [اين همسران] چهار ماه و ده روز انتظار بكشند، [عده بگذرانند] و چون عدة خود را به پايان رساندند، از آنچه كه از كار هاي متعارف [مانند ازدواج كردن، و امور مباحة ديگر] نسبت به خود انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله به آنچه انجام مي‌دهيد، آگاه است

وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا عَرَّضۡتُم بِهِۦ مِنۡ خِطۡبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوۡ أَكۡنَنتُمۡ فِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمۡ سَتَذۡكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗاۚ وَلَا تَعۡزِمُواْ عُقۡدَةَ ٱلنِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡكِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ فَٱحۡذَرُوهُۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

از خواستگاري كردن به كنايه[1]، و يا در دل داشتن خواستگاري كردن از آنها، بر شما گناهي نيست، الله مي‌داند كه به زودي از آنها ياد خواهيد كرد، ولي به طور پنهاني به آنان وعدة [زنا شويي] ندهيد، مگر آنكه به طرز پسنديدة اظهار نماييد، و تا وقتي كه مدت معين [عده] به پايان نمي‌رسد، عقد نكاح را برقرار نسازيد، و بدانيد كه الله آنچه را كه در دل داريد، مي‌داند، و بدانيد كه الله آمرزندة بردبار است

لَّا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِن طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمۡ تَمَسُّوهُنَّ أَوۡ تَفۡرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةٗۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى ٱلۡمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَى ٱلۡمُقۡتِرِ قَدَرُهُۥ مَتَٰعَۢا بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُحۡسِنِينَ

بر شما گناهي نيست كه زنان را پيش از آنكه با آنان نزديكي كرده‌ ايد، و يا [پيش از آنكه] براي شان مهري تعيين نموده باشيد، طلاق بدهيد، و براي آنها متعه بدهيد، بر توانگر به اندازة توانش، و بر تنگدست به اندازة توانش، متعة كه به طور معروف باشد، و اين حقي بر نيكوكاران است

وَإِن طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدۡ فَرَضۡتُمۡ لَهُنَّ فَرِيضَةٗ فَنِصۡفُ مَا فَرَضۡتُمۡ إِلَّآ أَن يَعۡفُونَ أَوۡ يَعۡفُوَاْ ٱلَّذِي بِيَدِهِۦ عُقۡدَةُ ٱلنِّكَاحِۚ وَأَن تَعۡفُوٓاْ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۚ وَلَا تَنسَوُاْ ٱلۡفَضۡلَ بَيۡنَكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

و اگر زنان را پيش از همبستر شدن با آنان طلاق داديد، و براي آنها مهري تعيين كرده بوديد، نصف آنچه را كه تعيين كرده‌ ايد [براي آنان بدهيد] مگر آنكه زنان اين حق خود را ببخشند، و يا كسي كه عقد نكاح به دست او است، [كه شوهر باشد] آن را ببخشد، و بخشيدن [مهر] به پرهيزگاري نزديكتر است، و احسان را در بين خود فراموش نكنيد، به يقين الله به آنچه مي‌كنيد، بينا است

حَٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوَٰتِ وَٱلصَّلَوٰةِ ٱلۡوُسۡطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِينَ

بر همة نماز ها، و به‌ طور خصوص بر نماز عصر مواظبت نماييد، و خاص براي الله به خشوع [به نماز] بايستيد

فَإِنۡ خِفۡتُمۡ فَرِجَالًا أَوۡ رُكۡبَانٗاۖ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمۡ تَكُونُواْ تَعۡلَمُونَ

و اگر [در حالت جنگ با دشمن] مي‌ترسيديد، [نماز] را پياده و يا سواره [اداء نماييد]، و چون امنيت يافتيد، الله را ذكر كنيد، همان گونه كه براي شما چيزهايی را آموخت كه نمي‌دانستيد

وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوۡنَ مِنكُمۡ وَيَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا وَصِيَّةٗ لِّأَزۡوَٰجِهِم مَّتَٰعًا إِلَى ٱلۡحَوۡلِ غَيۡرَ إِخۡرَاجٖۚ فَإِنۡ خَرَجۡنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِي مَا فَعَلۡنَ فِيٓ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعۡرُوفٖۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ

و كساني كه از شما فوت مي‌كنند، و همسراني از خود به جاي مي‌گذارند، براي همسران خود وصيت كنند كه نفقة يك سال همسران شان را بپردازند، و آنها را از خانة [شوهر شان] بيرون نكنند، ولي اگر آن زنها [به دلخواه خود] بيرون شدند، در آنچه كه به خود مطابق عرف [شرع] انجام مي‌دهند، بر شما گناهي نيست، و الله پيروزمند با حكمت است

وَلِلۡمُطَلَّقَٰتِ مَتَٰعُۢ بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُتَّقِينَ

و براي زنهاي مطلقه هدية مناسبي، كه اين حقي بر عهدة پرهيزگاران است

كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

الله آيات خود را به اين گونه براي شما بيان مي‌کند، تا باشد كه بينديشيد

۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَهُمۡ أُلُوفٌ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِ فَقَالَ لَهُمُ ٱللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحۡيَٰهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ

آيا آن هزاران نفري را كه از ترس مرگ از خانه‌هاي خود بيرون شدند، نديدي؟ الله براي شان گفت كه بميريد، و سپس آنها را زنده كرد، به يقين الله بر مردم، داراي فضل و احسان [بسيار] است، ولي بيشتر مردمان شكرگزاري نمي‌كنند

وَقَٰتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

و در راه الله پيكار كنيد، و بدانيد كه به يقين الله شنواي دانا است

مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥٓ أَضۡعَافٗا كَثِيرَةٗۚ وَٱللَّهُ يَقۡبِضُ وَيَبۡصُۜطُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

كيست كه به الله قرض الحسنه بدهد، [كه در راه خدا انفاق كند] و الله آن را برايش چندين برابر كند، و الله است كه [در امور معيشتي مردم] ناداري، و دارايي مي‌آورد، و به سوي او بازگردانده مي‌شويد

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰٓ إِذۡ قَالُواْ لِنَبِيّٖ لَّهُمُ ٱبۡعَثۡ لَنَا مَلِكٗا نُّقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدۡ أُخۡرِجۡنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبۡنَآئِنَاۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ تَوَلَّوۡاْ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّـٰلِمِينَ

آيا در بارة آن گروه از بني اسرائيل آگهي نيافتي كه بعد از موسي براي پيامبري كه براي آنها [فرستاده شده] بود، گفتند: براي ما پادشاهي مقرر كن تا در راه الله [در تحت قيادت او] جهاد كنيم، گفت: اگر جهاد بر شما فرض شود، چه بسا كه جهاد نكنيد، گفتند: ما را چه شده است كه در راه الله جهاد نكنيم در حالي كه از ديار مان، و از فرزندان مان رانده شده‌ايم، چون جهاد بر آنها فرض شد، جز عدة اندكي از آنان، [همگي] پشت كردند، و الله ستمكاران دانا است

وَقَالَ لَهُمۡ نَبِيُّهُمۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَدۡ بَعَثَ لَكُمۡ طَالُوتَ مَلِكٗاۚ قَالُوٓاْ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ ٱلۡمُلۡكُ عَلَيۡنَا وَنَحۡنُ أَحَقُّ بِٱلۡمُلۡكِ مِنۡهُ وَلَمۡ يُؤۡتَ سَعَةٗ مِّنَ ٱلۡمَالِۚ قَالَ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰهُ عَلَيۡكُمۡ وَزَادَهُۥ بَسۡطَةٗ فِي ٱلۡعِلۡمِ وَٱلۡجِسۡمِۖ وَٱللَّهُ يُؤۡتِي مُلۡكَهُۥ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

و پيامبر آنان براي شان گفت: به درستى الله طالوت را براي شما پادشاه تعيين نموده است، گفتند: [چگونه] او حق پادشاهي بر ما را دارد؟ در حالي كه ما به پادشاهي از او سزاوارتريم، و از مال دنيا هم بهرة زيادي برايش داده نشده است، [پيامبر شان] گفت: به يقين الله او را بر شما برگزيده است، و به او در علم و نيرومندي جسماني فزوني داده است، و الله مُلْك خود را به هركس كه بخواهد مي‌دهد، و الله نعمت‌گستر دانا است

وَقَالَ لَهُمۡ نَبِيُّهُمۡ إِنَّ ءَايَةَ مُلۡكِهِۦٓ أَن يَأۡتِيَكُمُ ٱلتَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡ وَبَقِيَّةٞ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسَىٰ وَءَالُ هَٰرُونَ تَحۡمِلُهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

و پيامبر آنان براي شان گفت: به يقين دليل پاشاهيش‌ اين است كه صندوقي برايتان مي‌آورد، [و] در آن [صندوق] آرامشي از طرف پروردگار تان است، و يادگارهايی از خاندان موسي و هارون است كه بر جاي گذاشته اند، و فرشتگان آن را حمل مي كنند، به يقين در اين چيز [كه آمدن صندوق باشد] براي شما دليلي [پادشاهي] او است اگر مؤمن باشيد

فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِٱلۡجُنُودِ قَالَ إِنَّ ٱللَّهَ مُبۡتَلِيكُم بِنَهَرٖ فَمَن شَرِبَ مِنۡهُ فَلَيۡسَ مِنِّي وَمَن لَّمۡ يَطۡعَمۡهُ فَإِنَّهُۥ مِنِّيٓ إِلَّا مَنِ ٱغۡتَرَفَ غُرۡفَةَۢ بِيَدِهِۦۚ فَشَرِبُواْ مِنۡهُ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُۥ هُوَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ قَالُواْ لَا طَاقَةَ لَنَا ٱلۡيَوۡمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦۚ قَالَ ٱلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَٰقُواْ ٱللَّهِ كَم مِّن فِئَةٖ قَلِيلَةٍ غَلَبَتۡ فِئَةٗ كَثِيرَةَۢ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّـٰبِرِينَ

هنگامي كه طالوت با لشكريان [خود] بيرون شد، گفت: به درستى الله شما را به رود آبي مي‌آزمايد، [به اين گونه] كه هر كس از [آب] آن بياشامد، از من نيست، و كسي كه از [آب] آن ننوشد از من است، مگر آنكه كف آبي با دست خود بردارد، همگي آنان جز عدة كمي از آن [آب] نوشيدند، و همين كه [طالوت] و مؤمناني كه با او بودند از [نهر] گذشتند، گفتند: امروز براي ما توان [مبارزه] با جالوت و لشكريانش نيست، [اما] كساني كه يقين داشتند الله را ملاقات خواهند كرد، گفتند: چه بسا گروه اندك بودند كه به اراده و قدرت الله، بر گروه كه بسيار بودند پيروز شدند، و الله با شيكبايان است

وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦ قَالُواْ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

و چون در برابر جالوت و لشكريانش قرار گرفتند، گفتند: پروردگارا! بر ما صبري ارزاني فرما، و گامهاي ما را استوار نگه دار، و ما را بر گروه كافران پيروز بگردان

فَهَزَمُوهُم بِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُۥدُ جَالُوتَ وَءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ ٱلۡمُلۡكَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَعَلَّمَهُۥ مِمَّا يَشَآءُۗ وَلَوۡلَا دَفۡعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لَّفَسَدَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ ذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس به اذن و فرمان الله آنها را [جالوت و لشكريانش را] شكست دادند، و داود جالوت را كشت، و الله به او پادشاهي و حكمت را ارزاني داشت، و از آنچه مي‌خواست به او آموخت، و اگر الله عدة از مردمان را به وسيلة عدة ديگرى دفع نمي‌كرد، هر آينه زمين فاسد مي‌شد، ولي الله بر جهانيان صاحب فضل [و مهرباني] است

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ نَتۡلُوهَا عَلَيۡكَ بِٱلۡحَقِّۚ وَإِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

[اي پيامبر!] اينها آيات الله است كه به حق بر تو مي‌خوانيم، و به يقين تو از جملة پيامبران مي‌باشي