تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۚ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
اينها مرز هاي [احكام] الله است، و هر كس كه از الله و پيامبرش اطاعت نمايد، او را به جنتهايي وارد ميسازد كه از پايين آنها جويها روان است، و در آنها جاودانه ميمانند، و اين پيروزي بزرگي است
وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُۥ يُدۡخِلۡهُ نَارًا خَٰلِدٗا فِيهَا وَلَهُۥ عَذَابٞ مُّهِينٞ
و كسي كه نافرماني الله و رسولش را بكند، و از حدود او تجاوز نمايد، او را به آتشي داخل ميسازد، كه جاودانه در آن ميماند، و برايش عذاب خوار كنندهاى است
وَٱلَّـٰتِي يَأۡتِينَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمۡ فَٱسۡتَشۡهِدُواْ عَلَيۡهِنَّ أَرۡبَعَةٗ مِّنكُمۡۖ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمۡسِكُوهُنَّ فِي ٱلۡبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّىٰهُنَّ ٱلۡمَوۡتُ أَوۡ يَجۡعَلَ ٱللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلٗا
زناني از شما كه مرتكب زنا ميشوند، چهار نفر را از خود بر آنان شاهد بگيريد، اگر گواهي دادند، آن زنها را در خانهها نگه داريد تا مرگ شان فرا رسد، و يا الله راهي براي آنها قرار بدهد.[1]
1- ـ اين حكم، كه در خانه نگهداشتن زنان زناكار، به حكم ديگرى كه اگر محصنه باشند، رجم شوند، و اگر محصنه نباشند، صد تازيانه زده شوند، نسخ گرديده است.
وَٱلَّذَانِ يَأۡتِيَٰنِهَا مِنكُمۡ فَـَٔاذُوهُمَاۖ فَإِن تَابَا وَأَصۡلَحَا فَأَعۡرِضُواْ عَنۡهُمَآۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ تَوَّابٗا رَّحِيمًا
زن و مردي را كه مرتكب زنا ميشوند، اذيت كنيد، اگر توبه كردند، و اصلاح شدند، از [عقوبت نمودن] آنها در گذريد؛ زيرا الله توبه پذير مهربان است
إِنَّمَا ٱلتَّوۡبَةُ عَلَى ٱللَّهِ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسُّوٓءَ بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٖ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
جز اين نيست كه قبول توبه بر الله براي كساني است كه به اساس جهل، مرتكب گناه ميشوند، بعد از آن به زودي توبه ميكنند، اينها هستند كه الله توبة آنها را قبول ميكند، و الله داناي با حكمت است
وَلَيۡسَتِ ٱلتَّوۡبَةُ لِلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ حَتَّىٰٓ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ إِنِّي تُبۡتُ ٱلۡـَٰٔنَ وَلَا ٱلَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمۡ كُفَّارٌۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا
و توبه براي كساني نيست كه مرتكب گناه ميشوند، و چون مرگ كسي از آنان فرا رسد، بگويد: من الآن توبه كردم و نه هم براي كافراني است كه در حال كفر ميميرند، براي اينها عذاب دردناكي تهيه كرده ايم
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَرِثُواْ ٱلنِّسَآءَ كَرۡهٗاۖ وَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ لِتَذۡهَبُواْ بِبَعۡضِ مَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ فَإِن كَرِهۡتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰٓ أَن تَكۡرَهُواْ شَيۡـٔٗا وَيَجۡعَلَ ٱللَّهُ فِيهِ خَيۡرٗا كَثِيرٗا
اي كساني كه ايمان آورده ايد! براي شما حلال نيست كه زنان را به زور ميراث ببريد[1]، و آنان را زير فشار قرار ندهيد تا قسمتي از آنچه را كه به آنان داده ايد پس بگيريد، مگر آنكه به طور آشكارا كار بدي انجام دهند، و با آنها به شايستگي رفتار كنيد، و اگر از آنها بد تان ميآيد، [بايد بدانيد] كه چه بسا از چيزي بد تان ميآيد، ولي الله در آن خير بسياري قرار ميدهد
1- ـ عادت اهل جاهليت اين بود كه اگر كسى وفات مىيافت، اقوامش زنش را به مانند مال متوفى به ميراث مىبردند، و اين آيه كريمه نازل گرديد، و اين عادت بد جاهليت را از بين برد.
وَإِنۡ أَرَدتُّمُ ٱسۡتِبۡدَالَ زَوۡجٖ مَّكَانَ زَوۡجٖ وَءَاتَيۡتُمۡ إِحۡدَىٰهُنَّ قِنطَارٗا فَلَا تَأۡخُذُواْ مِنۡهُ شَيۡـًٔاۚ أَتَأۡخُذُونَهُۥ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
و اگر اراده نموديد كه به جاي زني زن ديگري بگيريد، و براي كدام يكي از آن زنها مال بسياري را مهر داده بوديد، از آن مهر چيزي را پس نگيريد، آيا آن را به تهمت بستن و گناه آشكار پس ميگيريد
وَكَيۡفَ تَأۡخُذُونَهُۥ وَقَدۡ أَفۡضَىٰ بَعۡضُكُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ وَأَخَذۡنَ مِنكُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
و چگونه آن مهر را پس ميگيريد، در حالي كه با يكديگر آميزش داشته ايد، و آن زنها از شما پيمان محكمي گرفته اند
وَلَا تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ ءَابَآؤُكُم مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۚ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَمَقۡتٗا وَسَآءَ سَبِيلًا
زنهايی را كه پدران شما به نكاح گرفته اند، به نكاح نگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، كه اين كار، زشت، و سبب كينه توزي ميگردد، و كار ناپسندي است
حُرِّمَتۡ عَلَيۡكُمۡ أُمَّهَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُمۡ وَعَمَّـٰتُكُمۡ وَخَٰلَٰتُكُمۡ وَبَنَاتُ ٱلۡأَخِ وَبَنَاتُ ٱلۡأُخۡتِ وَأُمَّهَٰتُكُمُ ٱلَّـٰتِيٓ أَرۡضَعۡنَكُمۡ وَأَخَوَٰتُكُم مِّنَ ٱلرَّضَٰعَةِ وَأُمَّهَٰتُ نِسَآئِكُمۡ وَرَبَـٰٓئِبُكُمُ ٱلَّـٰتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ ٱلَّـٰتِي دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمۡ تَكُونُواْ دَخَلۡتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ وَحَلَـٰٓئِلُ أَبۡنَآئِكُمُ ٱلَّذِينَ مِنۡ أَصۡلَٰبِكُمۡ وَأَن تَجۡمَعُواْ بَيۡنَ ٱلۡأُخۡتَيۡنِ إِلَّا مَا قَدۡ سَلَفَۗ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
بر شما [به نكاح گرفتن اين زنها] حرام گردانيده شده است: مادران شما، دختران شما، خواهران شما، عمههاي شما، خالههاي شما، دختران برادر [شما] و دختران خواهر [شما]، و مادراني كه شما را شير داده اند، و خواهران شما از راه شير خوارگي، و مادران همسران شما، و دختران زنان شما [از شوهران سابق شان] كه در آغوش شما زندگي ميكنند، از زنهايی كه با آنان آميزش كرده ايد، و اگر با آنان آميزش نكرده باشيد، بر شما باكي نيست[1]، و زنان پسران شما كه از پشت شما ميباشند، و اينكه دو خواهر را با هم به همسري بگيريد، مگر آنچه كه پيش از اين گذشته است، به درستى الله آمرزندة مهربان است
1- ـ اگر با اين زنها آميزش نكرده باشيد، براى شما باكى نيست كه دختران آنان را به نكاح بگيريد.