ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قَرۡنًا ءَاخَرِينَ

و بعد از آنان مردم ديگري را آفريديم [كه قوم عاد باشند]

فَأَرۡسَلۡنَا فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ

و در ميان شان از خود شان، پيامبري فرستاديم [كه هود باشد]، كه الله را بپرستيد، و براي شما جز او هيچ معبودي نيست، آيا [از عذاب الله] نمي‌ترسيد

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَتۡرَفۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا مَا هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يَأۡكُلُ مِمَّا تَأۡكُلُونَ مِنۡهُ وَيَشۡرَبُ مِمَّا تَشۡرَبُونَ

اشرافيان قومش كه كافر شده بودند، و لقاي آخرت را دورغ پنداشتند، و آنان را در زندگي دنيا ناز و نعمت داده بوديم، گفتند: اين [شخص] مانند شما بشري بيش نيست، از چيزي مي‌خورد كه شما مي‌خوريد، و از چيزي مي‌آشامد كه شما مي‌آشاميد

وَلَئِنۡ أَطَعۡتُم بَشَرٗا مِّثۡلَكُمۡ إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ

و اگر از بشري همانند خود اطاعت كنيد، به يقين در اين صورت خساره مند خواهيد شد

أَيَعِدُكُمۡ أَنَّكُمۡ إِذَا مِتُّمۡ وَكُنتُمۡ تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَنَّكُم مُّخۡرَجُونَ

آيا شما را وعده مي‌دهد، كه شما بعد از مرگ كه به خاك و استخوان تبديل شديد، دو باره [از قبرهاي خود] بيرون آورده مي‌شويد

۞هَيۡهَاتَ هَيۡهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ

هيهات، هيهات از آنچه به شما و عده داده مي‌شود

إِنۡ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنۡيَا نَمُوتُ وَنَحۡيَا وَمَا نَحۡنُ بِمَبۡعُوثِينَ

جز زندگي اين جهان [زندگي] ديگري وجود ندارد، مي‌ميريم، و زنده مي‌شويم، و ما بر انگيخته نمي‌شويم

إِنۡ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا وَمَا نَحۡنُ لَهُۥ بِمُؤۡمِنِينَ

او جز شخصي نيست كه به الله دروغ بسته است، [لذا] به او ايمان نمي‌آوريم

قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِي بِمَا كَذَّبُونِ

[پيامبر شان] گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنها ياري كن

قَالَ عَمَّا قَلِيلٖ لَّيُصۡبِحُنَّ نَٰدِمِينَ

[الله متعال] فرمود: به زودي [از اينكه تو را تكذيب كرده اند] پشيمان خواهند شد

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ بِٱلۡحَقِّ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ غُثَآءٗۚ فَبُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ

سرانجام بانگ مرگباري كه حق بود، آنان را فرا گرفت، و آنان را مانند خاشاكي گردانيديم، پس بر گروه ستمكاران [از رحمت الله] دوري باد

ثُمَّ أَنشَأۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِمۡ قُرُونًا ءَاخَرِينَ

سپس از پي آنان نسلهاي ديگري را پديد آورديم

مَا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ

هيچ امتي از اجل خود نه پيشي مي‌گيرد، و نه به تأخير مي‌افتد

ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا تَتۡرَاۖ كُلَّ مَا جَآءَ أُمَّةٗ رَّسُولُهَا كَذَّبُوهُۖ فَأَتۡبَعۡنَا بَعۡضَهُم بَعۡضٗا وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِيثَۚ فَبُعۡدٗا لِّقَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ

بعد از آن پيامبران خود را پي در پي فرستاديم، هر پيامبري كه به نزد امتش مي‌آمد، او را تكذيب مي‌كردند، ما هم آنان را يكي پس از ديگري [به هلاكت مي‌رسانديم] و آنها را به صورت افسانة [براي آيندگان] در آورديم، پس بر قوم ستمكار دوري [از رحمت الله] باد

ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَٰرُونَ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

بعد از آن موسي و برادرش هارون را با آيات خود، و معجزة روشني فرستاديم

إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمًا عَالِينَ

به سوي فرعون و اشراف [قوم] او، ولي آنان تكبر ورزيدند، و قوم برتري جويي بودند

فَقَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لِبَشَرَيۡنِ مِثۡلِنَا وَقَوۡمُهُمَا لَنَا عَٰبِدُونَ

و گفتند: آيا به دو انساني همانند خود ايمان بياوريم، در حالي كه قوم آنها [بنى اسرائيل] غلامان ما هستند

فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُواْ مِنَ ٱلۡمُهۡلَكِينَ

آنها آن دو [پيامبر] را تكذيب نمودند، و [سر انجام] به صف هلاك شدگان پيوستند

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ لَعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ

به موسي كتاب [تورات] داديم، تا باشدكه هدايت شوند

وَجَعَلۡنَا ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥٓ ءَايَةٗ وَءَاوَيۡنَٰهُمَآ إِلَىٰ رَبۡوَةٖ ذَاتِ قَرَارٖ وَمَعِينٖ

ما پسر مريم، [عيسي] و مادرش را دليلي [بر قدرت خود] گردانيديم، وآن دو را در جاي بلندي كه هموار وداراي آب جاري بود، جاي داديم

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرُّسُلُ كُلُواْ مِنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ إِنِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ

اي پيامبران! از چيز هاي پاكيزه بخوريد، و كارهاي نيكي انجام دهيد، زيرا من به آنچه مي‌كنيد دانايم

وَإِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱتَّقُونِ

و به يقين اين ملت شما ملت واحده است، و من پروردگار شما هستم، پس تنها از [عذاب] من بترسيد

فَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ زُبُرٗاۖ كُلُّ حِزۡبِۭ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ

آنها در ميان خود در كار [دين] فرقه فرقه شدند، و هر گروهي به آنچه نزد شان بود خوشحال بودند

فَذَرۡهُمۡ فِي غَمۡرَتِهِمۡ حَتَّىٰ حِينٍ

[اي پيامبر!] پس آنها را بگذار كه تا مدت زماني در جهل خود به سر برند

أَيَحۡسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِۦ مِن مَّالٖ وَبَنِينَ

آيا مي‌پندارند به مال و فرزنداني كه به آنها مي‌دهيم

نُسَارِعُ لَهُمۡ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ بَل لَّا يَشۡعُرُونَ

در رساندن خير به آنها شتاب مي‌كنيم، [چنين نيست] بلكه آنها نمي‌فهمند

إِنَّ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ خَشۡيَةِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

به يقين كساني كه از بيم پروردگار شان در ترس مي‌باشند

وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ يُؤۡمِنُونَ

و كساني كه به آيات پروردگار خويش ايمان مي‌آورند

وَٱلَّذِينَ هُم بِرَبِّهِمۡ لَا يُشۡرِكُونَ

و كساني كه به پروردگار شان شرك نمي‌ورزند

وَٱلَّذِينَ يُؤۡتُونَ مَآ ءَاتَواْ وَّقُلُوبُهُمۡ وَجِلَةٌ أَنَّهُمۡ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ رَٰجِعُونَ

و كساني كه آنچه را بايد [در راه الله] بدهند، مي‌دهند، [و با اينهم] از اينكه به سوي پروردگار شان باز مي‌گردند، دلهاي شان ترسان و هراسان است